Tralala, walka trwa!

Strasznie trudno było ostatnio. Tak jak pisałam - nawet nie ze względu na objawy fizyczne, ale przede wszystkim z powodu psychiki. Chyba powoli z tego wychodzę, to znaczy wczoraj było znośnie, dziś mam nadzieję, że też będzie. W końcu należy mi się parę dni odpoczynku od intensywnego chorowania, prawda? 

W ciągu ostatnich paru dni przekonałam się, że borelioza nie tylko dla mnie jest trudnym doświadczeniem. Jest ona trudna dla mojego otoczenia, dla ludzi, którzy to widzą, którzy muszą mnie taką znosić. Przepraszam za samą siebie. Planuję wyzdrowieć, więc nie martwcie się - to nie będzie trwało wiecznie! 

Byłam wczoraj na zakupach. Ich głównym celem nie było poprawienie nastroju, choć - jak wszystkie kobiety wiedzą - zakupy świetnie się do tego nadają ;-). Musiałam kupić sukienkę do pracy i może też na inne okazje. Do sukienki wiadomo - buty. No i nowe spodnie też mi były potrzebne, bo wszystkie stare stały się za luźne. Wchodzę więc do sklepu, w którym najczęściej kupuję jeansy i proszę o mój rozmiar. Pani wygrzebuje cztery pary, które mi się podobają i idę mierzyć. Okazuje się, że wszystkie są za szerokie... Zdziwiona proszę panią o odszukanie mniejszego rozmiaru. Po chwili przynosi mi kolejne cztery pary. Zaczynam je przymierzać i nie patrzę na metkę. Ostatecznie kupuję o rozmiar mniejsze, ale podczas mierzenia okazało się, że spokojnie wbijam się w dwa rozmiary mniej. Wow, ale wow negatywne. Chyba czas podjąć wyzwanie: Jedz więcej! To w takim razie idę upiec ciasteczka. Adios!

A i jeszcze jedno - nie cierpię Duomoxu (dwie tabletki dwa razy dziennie) - jest duży, trudny do połknięcia, śmierdzi i od razu zaczyna się rozpuszczać w ustach, przez co trudno się pozbyć jego ohydnego smaku. Blee.

Zapomniałam napisać, że dziś rano u mojego psa zauważyłam kleszcza. Pies był jakiś czas temu u weterynarza i został środkiem na kleszcze zakroplony. Co gorsza, kleszcza złapał na trawniku w środku miasta. Dlatego uważajcie - kleszcze w miastach są obecne!